PIG – PIC: Pentsamendua Ikerketa Gorputza – Pensamiento Investigación Cuerpo – Centro Huarte

PIG – PIC hitzaldien bidez aktibatzen den topagune bat da. Hitzaldi horietako batzuk performatiboak dira, eta “ERRESPETUA – ZAINKETA – AFEKTUAK” gaiak landuz, patroiak, paradigmak eta egiteko moldeak birplanteatzen edo/eta zalantzan jartzen dituzte, ziurtzat jotzen duguna birpentsatu dezagun eta hartaz gogoeta egin dezagun.

Gune honetan, eta proposamenetatik abiatuta, solasean eta eztabaidan aritzen gara, gugan eragiten uzten diegu, edo besterik gabe, behatzen dugu zergatik gauden ados edo ez. Gune bat, azken finean, ikusi, hausnartu, ireki, pentsatu, ikertu eta eztabaidatzeko, aunitz eztabaidatzeko, geure burua zainduz, gure burua aktibatuz…

PIG-PIC-en lan egin eta jaten dugu, gauzak elkar banatu eta elkar laguntzen dugu… Kalitate artistiko eta intelektualerako gune bat sortzen dugu, bai eta giza kalitaterako gune bat ere. Eta hiru faktore horiek balio berdina dute, eroso egoteko moduko gune bat da, jakinik ere askotan pertsona deserosoak izan gaitezkeela, eta are gehiago, baita pertsona gogaikarriak ere; zorionez gogaikarriak.

PROGRAMA

Astelehenetik asteazkenera, 15:30etik 19:30era: Touching Improvisation tailerra Aimar Pérez Galí eta Jaime Conde-Salazarrekin (Zero Azpitik trebakuntza programaren barnean). Tailerreko izen ematea aparte

27 osteguna:
11:30 – Tailer erakustaldia
16:30 – El lago de los cisnes Jaime Conde-Salazarren hitzaldia
28 ostirala:
11:30 – El afecto sigue siendo revolucionario Maka Makarritaren hitzaldia
14:30 – Bazkaria
16:30 – Bucéame May Serranoren hitzaldi performatiboa
29 larunbata:
11:30 – Dora, la madonna y Jorge Oteiza: hacia una estética del transporte amoroso Maite Garbayoren hitzaldia
14:30 – Bazkaria
16:30 – Un tiempo juntos Itsaso Iribarren eta German de la Rivaren hitzaldi performativoa

EL LAGO DE LOS CISNES (Lau ekitaldiko balleta)

Koreografia, pelikula eta dramagintza: Jaime Conde-Salazar (L.Ivanovetik eta M. Petipatik abiatuta)

Duela hamabi urte egin genuen ballet hau, orduan, garrantzirik gabeko bezain gauza arraroak gertatzen diren bahitutako festa baten forma zuen. Orduan gertatu zen guzti harretatik, badirudi ekintza osorako atzeko-oihal gisa balio izan duen film bat bakarrik geratu dela. Orain, denbora hori dena pasa eta gero, ikusizko hondarra indarrez atera da egungo gainazalera. Akuilu arraro moduko bat bihurtu da, ekintza berri bat eskatzen duen ziztada bat memorian. Izan zenaren islaren aurrean, izatera iritsi ez ginenaren distira bat zabalduko da, ahotsaren, identitatearen eta subjektuaren borondatezko zatikatze ariketan, non izateko erabakia hartuko den. Horrela, balleta berriz egiten saiatuko gara, zeren eta, errepertoriotik, batek ez dezake ihes egin (nahiz eta hala nahi izan eta horretan saiatu).

Jaime Conde-Salazar Pérez (Madril, 1974) Artearen Historian da lizentziaduna (1997, Madrilgo Unibertsitate Konplutentsea). MA in Performance Studies lortu zuen (2002, New York University) MEC-Fulbright beka bati esker. 2003an, “Narrativas de la modernidad en la crítica de danza estadounidense” ikerlana aurkeztu (Aretaren Historia Departamentua. Geografia eta Historia Fakultatea. UCM), eta lan horrekin, Ikasketa Aurreratuen Diploma eskuratu zuen. 2003tik 2006ra, Alcalako Unibertsitateko “Estrella Casero” dantza ikasgela zuzendu zuen. Aldizka aritu da lankidetzan dantza kritikari gisa hainbat aldizkaritan: Por la Danza (Madril), SuzyQ (Madril), Ballet/Tanz (Berlin), Mouvement (Paris), Hystrio (Erroma) eta Obscena (Lisboa). 2015ean, “La Danza del Futuro” liburua argitaratu zuen (Graner/Mercat de les Flors). Dramaturgista lanetan ere aritu da, honakoen sorkuntza-prozesuetan lagunduz: Ben Benauisse, I-Chen Zuffellato, Antonio Tagliarini, Sociedad Doctor Alonso, Claudia Faci, Aitana Cordero, Elena Córdoba, La Ribot, Bárbara Sánchez eta Aimar Pérez Galí, besteak beste. Performer gisa, Aitana Cordero, Aimar Pérez Galí, Claudia Faci eta Bárbara Sánchezekin aritu da lankidetzan, eta azken horrekin, “Electrohumor” ikuskizuna ondu zuen 2016an (Tabakalera/CA2M/Mercat de les Flors). Gaur egun, barne-muinetaraino konprometitua dago Piedradura proiektu pedagogikoan.

EL AFECTO SIGUE SIENDO REVOLUCIONARIO

Maka Makarritaren hitzaldia

Kalteberak izateak indartsuago egiten gaitu: zauri gaitzakete, galdu gaitezke, baina batzuk besteekiko dugun behar horretan ere gure indarra dago.

Macarena Hernández Conde (Maka Makarrita). Kazetaritzan eta Ikus-entzunezko Komunikazioan lizentziaduna naiz, eta Komunikazioan eta Tokiko Garapenean aditua, Sevillako Komunikazio Fakultatean. Aspalditik hona, Buenaventura Comunicación Social izeneko kooperatiban ari naiz lanean, ekonomia sozialeko enpresei komunikazioaz eta software libreaz aholkularitza emateko. Halaber, Topo Tabernarioko Erredakzio Kontseiluko sator bat naiz; Sevillako toki egunkari autogestionatu bat da, komunitatea sortu nahi duena. Hiriko hainbat gizarte mugimendutan dihardut, turistizazioa, komunikazioa, feminismoak eta bestelako gaiak lantzeko, edota laburbilduz, nola bizi gure bizitzak bizitzea merezi izateko moduan.

BUCÉAME

May Serranoren hitzaldi performatiboa

Bucéame muga jasangaitzen joko bat da. Tentsio amaigabe bat, ez baitakizu soka noiz apurtuko den, nork egiten dion tira eta nork askatzen duen, publikoak edo artistak.

Plazerak eta inbidiak bat egiten dute agertokian, zalantzan jarri ahal izateko.

Hainbeste bertigo ematen dit, ezen menpeko bihurtu naiz. Orain barrutik eta kanpotik ni neu arakatzea behar dut eta behar zaitut soka estutu dezazun.

May Serrano bere biziaren andre eta jabea da. Idazlea, Ezkontzagina eta Sortzailea. “Women In Black Acción”, “Todo no incluido”, “Orka Maris”, “Sí, me quiero”, horra hor ekintzetako batzuk. Bi liburu idatzi ditu: “Mamá, me ha venido la regla” haur ipuina, eta geure burua betirako maitatzeko errezeta-liburua: “Me caso conmigo misma”. Gaur egun, La Quinta Olako kidea da, eta gelditu, barnera begiratu, bere burua maitatu, eta hori lau haizeetara zabaltzen dihardu.

DORA, LA MADONNA Y JORGE OTEIZA: HACIA UNA ESTÉTICA DEL TRANSPORTE AMOROSO

Maite Garbayoren hitzaldia

Nola litzateke estetikoa maitasun garraio gisa pentsatzea? Nola subjektu-arteko topaketa bat, non, nire zati bat besteak bahitzen duen? Jorge Oteiza San Agustinen estatuak besarkatzen, Dora, Madonna Sixtinak Dresden bahitua, edo Spiridon, Medearen irudi batez erabat maitemindua…

Maite Garbayo Maeztu (Iruñea, 1980) ikertzaile eta idazlea. Artearen Historiako doktoregoa egin zuen Euskal Herriko Unibertsitatean, eta Mexikoko Unibertsitate Nazional Autonomoko (UNAM) Artearen Historiako irakaslea izan da. Doktorego ostekoa UNAMeko Ikerketa Estetikoen Institutuan egin zuen, Intersubjektibotasuna eta transferentzia: kalkulatu ezinekoaren estetika baterantz proiektuarekin. Gaur egun, Unibertsitate Iberoamerikarreko (Mexiko) akademiko eta irakasle titularra da. Katalogo eta erakusketa askotan argitaratu ditu bere lanak, baita aldizkari espezializatuetan ere. Arte garaikideari, teoria kritikoari eta feminismoei buruzko Pipa aldizkariko editorea da. 2014tik, Hegoaldeko Kontzeptualismoen Sareko kidea da. 2016n bere lehen liburua argitaratu zuen: Cuerpos que aparecen, performance y feminismos en el tardofranquismo (Consonni). Bere ikerketen ardatza teoria feministen, kultura bisualaren eta pentsamendu deskolonialaren arteko bidegurutzeak dira. 2017an, MUGAK/FRONTERAS izeneko ikerketa proiektua ondu zuen Tabakaleran (Donostia), eta Yo, la peor de todas erakusketaren komisaritza-lanak egin zituen Nafarroako Museoan, Jorge Oteiza Museo Fundazioan eta UAGZan. Performantzia-praktiketan, gorputzean eta performatibitatean arreta berezia jartzen du.

UN TIEMPO JUNTOS

Hitzaldi performatiboa: Itsaso Iribarren eta Germán de la Riva

Desagertu egin behar gara.

Elkarrekin denbora bat eman ondoren, desagertzeko saiakera egin behar dugu zuzenean.

Magia trukoa dirudi baina ez da, gerturatze matematiko bat da. Matematikoki behar den guztietan erditik zatitu, zerora gerturatu eta desagertu arte.

Eta horrela…

Agian…

Faltan botako gaituzte.

PIG KOLEKTIBOAREN INGURUAN

Ghislaine Verano,1974, dantza klasikoan eta garaikidean ikasi dut; noizbehinka, irakaskuntzan aritu naiz, baina batez ere, mugimendua eta sorkuntza ikertzen lan egin nuen, inprobisazioan nahiz pieza labur eta formatu txikikoetan espezializatuta, baina azkenean, gorputzari eragiten dioten funtsezko kontzeptuak ikertzea interesatzen zait. Nire lana jaialdi eta ferietan erakutsi dut, “Inkietas”, “La cosa en casa”, “MEM”, eta INMEDIACIONES jaialdia zuzendu dut beste batzuekin batera bere lau edizioetan: 2010, 2012, 2014 eta 2016an, alegia.

Maia Villot de Diego artista, komisarioa eta liburu-saltzailea da, beste gauza askoren artean. Gaur egun, Bilbon bizi eta lan egiten du. Arte eszenikoetan interesatzen hastearekin batera, antzerkian, dantzan, koreografian eta perfomancean jaso zuen prestakuntza, eta aldi berean, Euskal Herriko Unibertsitatean Artearen Historia eta Arte Ederrak ikasi zituen, eta bertan, eskulturan espezializatu baitzen. 2004tik aurrera, perfomancearen arloan hasi zen lanean, hala banakako nola taldekako lanetan, beste artista batzuekin elkarlanean. La Cosa en Casa antolatu du Isaak Erdoizarekin batera; hots, hainbat diziplinatako artistak gonbidatzen dituzte beren lana etxe-giroan erakustera. Tabakalera Taulara zikloaren komisarioa izan da, hau da, Tabakalerako zabaltzan egindako udako programazio bat (Donostia).

David Pérezek dantza garaikidea ikasi zuen Londresen, Berlinen eta Austrian. Interprete aritu zen Jana Unmussig, Diego Gile, Laida Azkona eta beste batzuekin. Berrikitan, eduki arduradun aritu da lanean Madrid PASEIVEAn, eta topaketak egin ditu artisten eta publikoaren artean, argazki erakusketetan, bai eta antzezlan eta dantza-lanetan ere. Gaur egun, irakasle ari da eta gorputz-ezagutzako eta mugimenduko eskolak ematen dizkie helduei arte eszenikoaz haraindi.

Alejandra Verano, Iruñean jaioa 1975ean. Artista diziplina anitza. Arte Eder espezializatuak ikasi ditu pinturan, Bartzelonako Escola MAS.sana-n. Beka jaso du, Poble Espanyolen kokaturiko escola MAS.sanako tailerretan lan egiteko. Dantza ikasi dut Iruñeko Sarasate Kontserbatorioan, dantza klasikoa eta flamenkoa, eta “Nafarroako haur kantarien abesbatzan” abestu dut; musika-bandekin aritu naiz lankidetzan: Electro papangu (Bartzelona/Brasil), Lozzy (Bartzelona/Suitza), Saunah (Iruñea). Mercedes Castañoren “La isla de Yul” antzezlaneko jantziak sortu ditut, eta Mario Gasen lanetako attrezzoan lan egin dut (Bartzelonako Tívoli antzokia eta Apolo antzokia). Artista gonbidatua Bartzelonako ur-biltegiaren inaugurazioan, talde erakusketak egin ditu, MAS.sana eskolak aukeratua, Iruñeko San Antón Galerian, etab. Banakako erakusketak ere egin ditu UNEDen eta “La Luna” teterian. Arte plastikoetako “Corazonada” espazioaren koordinatzailea izan nintzen. Neure irakasbidea sortu dut arte plastikoetan.